ଏ ଲକଡାଉନ ଦେହ ବିକିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛି…. ଦିନକୁ ମିଳୁଛି ୧୫୦ରୁ ୨୦୦ ଟଙ୍କା

ଚିତ୍ରକୁଟ: ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତରେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସହ ବଞ୍ଚିବା କୌଣସି ନିର୍ଯାତନା ଓ ଅଭିଶାପ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ। ଦାରିଦ୍ରତା ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ମଣିଷ କେତେ କଣ ନକରେ। ହେଲେ କେହି କେହି ଏହାକୁ ଜିତି ଯାଆନ୍ତି ତ ଆଉ କେହି ସେମିତି ଗରିବର କଷାଘାତ ତଳେ ଚାପି ହୋଇ ରହିଥାଆନ୍ତି।

ସେମାନେ କଷ୍ଟ ସହି ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ଏ ସମାଜ ସେମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ଦିଏ ନାହିଁ। ଶେଷରେ ଜୀବନ ଧାରଣ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡ଼େ।

ଏମିତି ଘଟଣା ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶରେ ବୁନ୍ଦେଲଖଣ୍ଡ ଅଞ୍ଚଳରେ ଥିବା ଚିତ୍ରକୁଟରେ ଘଟିଛି। ଏଠାରେ ରହୁଥିବା ଗରିବ ଆଦିବାସୀ ନାବାଳିକାମାନେ କେମିତି ସମୟ ଚକ୍ରରେ ପଡ଼ି ଦୁଷ୍କର୍ମର ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ ଓ ଏହା ପରେ ସେମାନେ କେମିତି ଲକଡାଉନରେ ଦେହ ବିକ୍ରି କରି ଚଳୁଛନ୍ତି, ତା’ର ହୃଦୟବିଦାରକ ଘଟଣା ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଛି।

ଚିତ୍ରକୁଟରେ ରହୁଥିବା ନାବାଳିକାମାନେ ନିକଟରେ ଥିବା ପଥର ଖାଦନରେ କାମ କରୁଥିଲେ। ଏହି ଅଞ୍ଚଳର ଲୋକମାନେ ସାଧାରଣତଃ ପାଖାପାଖି ଥିବା କ୍ରସର ଗୁଡ଼ିକରେ କାମ କରି ଗୁଜୁରାଣ ମେଣ୍ଟାନ୍ତି। ଗରିବ ଆଦିବାସୀ ମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାରରେ ଥିବା ନାବାଳିକାମାନଙ୍କୁ ବି କ୍ରସରୁ ପଠାଇଥାଆନ୍ତି।

ଯେଉଁ ବୟସରେ ସେମାନେ ଖେଳିବା ଓ ପଢ଼ିବା କଥା ସେଇ ବୟସରେ ପରିବାରର ଭରଣପୋଷଣ ଦାୟିତ୍ୱ ତାଙ୍କରି ମୁଣ୍ଡରେ ଲଦି ଦିଆଯାଏ। ହେଲେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟର ଓ ମିଡଲମ୍ୟାନମାନେ ଏମାନଙ୍କୁ ନିର୍ଯାତନା ଦିଅନ୍ତି। ଏପରି କି ଦୈନିକ ମଜୁରୀ ମଧ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ।

ସେହିପରି ପ୍ରତିପତିଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତି ମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଲୋଲୁପ ଦୃଷ୍ଟି ପକାନ୍ତି ଓ ଅନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରନ୍ତି।

ଚିତ୍ରକୁଟରେ ରହୁଥିବା ୧୨ରୁ ୧୪ ବର୍ଷୀୟ ନାବାଳିକାମାନେ କ୍ରସରରେ କାମ କରନ୍ତି। ହେଲେ ଏଠାରେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟର ଓ ଠିକାଦାରମାନେ ମାତ୍ର ୨୦୦ରୁ ୩୦୦ ଟଙ୍କାରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଦେହ ବିକିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରନ୍ତି ।

ଏଭଳି ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହୋଇ ଦେହ ବିକ୍ରି କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିବା ଜଣେ ନାବାଳିକା ହେଉଛନ୍ତି କର୍ଭି ଗାଁର ସୌମ୍ୟା(ଛଦ୍ମନାମ)। ସେ ଯେତେବେଳେ ଏହି କ୍ରସରଗୁଡ଼ିକୁ କାମ କରିବାକୁ ଗଲେ ସେତେବେଳେ ଏଠାରେ ଥିବା କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟର କାମ ଦେବା ପଇଁ ତାଙ୍କୁ ଶାରିରୀକ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବା ଲାଗି ବାଧ୍ୟ କରିଥିଲା।

ସେ କହିଛନ୍ତି, “ଆମେ ଉପାପଶୂନ୍ୟ ଥିଲୁ। ତେଣୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ହୋଇ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟରଙ୍କ ସର୍ତ୍ତରେ ରାଜି ହୋଇଥିଲୁ। ସେମାନେ ଆମକୁ କାମ ଦିଅନ୍ତି, ହେଲେ କାମ କରିବା ପରେ ଦୈନିକ ମଜୁରୀ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ। ସେମାନଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ମାଗିଲେ ଶାରିରୀକ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବାକୁ କୁହନ୍ତି, ଆମେ ମନା କଲେ ସେମାନେ କାମରୁ ବାହାର କରିବାର ଧମକ ମଧ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି। ଆମେ ଯଦି କାମ ନ କରିବୁ, ତା’ହେଲେ କ’ଣ ଖାଇବୁ ଓ କମେତି ବଞ୍ଚିବୁ? ତେଣୁ ଆମେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହୋଇଥାଉ।”

ଡଫାଇ ଗାଁର ରିଙ୍କୁ(ଛଦ୍ମନାମ) କହିଛନ୍ତି, କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟରମାନେ କେବେ ହେଲେ ଆମକୁ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ନାଁ କ’ଣ ସେକଥା କୁହନ୍ତି ନାହିଁ। କେବଳ ଧମକ ଦେଇ ଆମକୁ ଶାରିରୀକ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରନ୍ତି ଓ ଏହା ବଦଳରେ ଆମକୁ କାମ ଦିଅନ୍ତି। ଶାରିରୀକ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବାକୁ ଅନେକ ଲୋକ ଥିବା ବେଳେ ସେମାନେ ଆମକୁ ଅଧିକ ଟଙ୍କାର ଲୋଭ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଇଥାଆନ୍ତି।

କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟରମାନେ କ୍ରସର ନିକଟରେ ବେଡ୍‌ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖନ୍ତି। ଜଣଙ୍କ ପରେ ଜଣେ ଆମେ ସେଠାକୁ ଯାଉ। ଆମକୁ କଷ୍ଟ ହେଲେ ଆମେ ଚିତ୍କାର କରୁ। ହେଲେ ଏହା ବଦଳରେ ସେମାନେ ଆମକୁ ମାଡ଼ ମାରନ୍ତି। ଆମ କଥା କେହି ବି ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ।

ବେଳେବେଳେ ଆମକୁ ୩୦୦ରୁ ୪୦୦ ଟଙ୍କା ଦିଆଯିବ ବୋଲି କୁହାଯାଏ। ହେଲେ କାମ ସରିଗଲେ ୧୫୦ରୁ ୨୦୦ ଟଙ୍କାର ଦିଆଯାଏ। ଲକଡାଉନ ଯୋଗୁ କାମ ନାହିଁ। ଏଥିପାଇଁ ଟଙ୍କା ବି ମିଳୁନାହିଁ। ଫଳରେ ଦୈନିକ ୧୫୦ରୁ ୨୦୦ ଟଙ୍କା ବଦଳରେ ଆମେ ଦେହ ବିକ୍ରି କରି ଚଳୁଛୁ। ତଥାପି ଆମକୁ କାମ ମିଳୁନାହିଁ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି। ଦୀର୍ଘ ବର୍ଷ ହେଲା ଏପରି ଚାଲିଥିଲେ ହେଁ କେହି ବି ଏହାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ନେଉନାହାନ୍ତି। ଆମ ଭଳି ଶହଶହ ନାବାଳିକା ଏଠାରେ ଏମିତି ଦେହ ବିକ୍ରି କରି ପରିବାର ଭରଣପୋଷଣ କରୁଥିବା ସେ କହିଛନ୍ତି।

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଘଟଣା ପ୍ରଘଟ ହେବା ପରେ କ୍ରସରେ ଛନକା ପଶିଛି। ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ସରକାର ଆକ୍ସନ ମୋଡକୁ ଆସିବା ସହ ଘଟଣାର ତଦନ୍ତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି।