ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ ନାହିଁ ଛାତ, ବରଗଛ ତଳେ ଜୀବନ କାଟୁଛନ୍ତି ବାସନ୍ତୀ ।

ସତ୍ୟଶିଖା ୧୩ .୦୮.୨୦୨୦ :  ସେଇଠି ଖାଇବା, ସେଇଠି ଶୋଇବା ଆଉ ସେଇଠି ରହିବା । ନା ଅଛି କବାଟ ନା ଅଛି ମଜଭୁତ୍ କାନ୍ଥ । ଦିନେ କି ଦୁଇ ଦିନ ନୁହେଁ, ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେଲାଣି ଏହି ଅଧା ଛିଣ୍ଡା ପଲିଥିନ୍ ପହ୍ଲାରେ ପଡିରହିଛନ୍ତିି ମାଆ ଝିଅ । ଏତିକିରେ ସରିନି ବେସାହାରା ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ଦୁଃଖ । ଝିଅର ମାନସିକ ସ୍ଥିତି ଠିକ୍ ନଥିବା, ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ପାଇଁ ସତେ ଯେମିତି ବୋଝ ଉପରେ ନଳିତାବିଡା ପରି ହୋଇଛି, ଆଉ ବିଧାତା ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଛିଡା କରିଛି ଦାରୁଣ ଦୁଃଖର ପାହାଡ । କେନ୍ଦ୍ରାପଡା ଆଳିର ସାଇରା ପଂଚାୟତର ମହାନପୁରୁ ଗାଁରୁ ଆସିଛି ଜଣେ ବେସାହାରା ବୃଦ୍ଧାଙ୍କ ଲୁହଭିଜା କାହାଣୀ ।

ଯୋଜନାର ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟୁଥିବା ସରକାର ୧୫ ବର୍ଷ ହେବ ବାସନ୍ତୀଙ୍କୁ ଘର ଖଣ୍ଡେ ଦେଇପାରିନାହାନ୍ତି ବୋଲି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକେ ଅଭିଯୋଗ କରିଛନ୍ତି । ତେବେ ସରକାରୀ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଅସହାୟ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚାଇବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଜନପ୍ରତିନିଧି ମାଧ୍ୟମ, ସେମାନେ ବି ବ୍ୟବସ୍ଥାର ବିକଳ ଚିତ୍ରର ଚରିତ୍ର ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ସ୍ଥାନୀୟ ସରପଂଚ, ବାସନ୍ତୀଙ୍କୁ ସହାୟତା ଦେବେ କ’ଣ, କାହିଁକି ଏହି ବୃଦ୍ଧାଙ୍କୁ ୧୫ ବର୍ଷ ହେବ ଘର ଖଣ୍ଡିଏ ମିଳିପାରିନି, ସେନେଇ ସରପଂଚ ମହାଶୟା ଏମିତି ସଫେଇ ରଖିଛନ୍ତି, ଯାହା ହୁଏତ ଆପଣଙ୍କୁ ହତବାକ୍ କରିଦେବ । ୧୫ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ଜଣେ ବେସାହାରଙ୍କ ପାଇଁ କେମିତି ଶୋଇପଡିଛି ସରକାରୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏହା ହେଉଛି ତାର ବିକଳ ଚିତ୍ର ।

୧୫ ବର୍ଷ : ସରକାର, ବ୍ୟବସ୍ଥା, ପ୍ରଶାସନ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ସମୟ ଅନେକ କିଛି ପରିବର୍ତନ କରିବାକୁ, ହେଲେ ବ୍ୟବସ୍ଥା ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ପାଇଁ ବାଟଓଗାଳି ଦେଇଛି । ଜଣେ ବୃଦ୍ଧା ନିଜ ମାନସିକ ବିକାରଗସ୍ତ ଝିଅକୁ ନେଇ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥାରେ ଜୀବନ ଜିଉଁଥିଲେ ବି ବେସାହାର ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ଗୁହାରି ସରକାରଙ୍କ କାନରେ ପଡୁନି କି ସହାୟତା ମଧ୍ୟ ମିଳୁନି । ତେବେ ବେସାହାରା ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ପାଖରେ କେବେ ପହଂଚୁଛି ପ୍ରଶାସନ ଆଉ କେବେ ମିଳୁଛି ସରକାରୀ ସହାୟତା, ଏବେ ତାକୁ ହିଁ ଅପେକ୍ଷା । ଆଶା କରୁଛୁ ସରକାର ତୁରନ୍ତ ବାସନ୍ତୀଙ୍କ ଦୁଃଖ ଶୁଣିବେ, ଆଉ ତାଙ୍କୁ ସହାୟତା ଯୋଗାଇଦେବେ ।