ଆଜି ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତ ଦିବସ

ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣରେ ଉଲ୍ଲେଖ ରହିଛି …

ଉତ୍ତରଂ ୟତ ସମୁଦ୍ରସ୍ୟ ହିମେଦ୍ରଶ୍ଚୈବ ଦକ୍ଷିଣମ ।

ବର୍ଷ ତଦ୍ ଭାରତଂ ନାମ ଭାରତୀ ତତ୍ର ସନ୍ତତି ।

ଅର୍ଥାତ ସମୁଦ୍ରର ଉତ୍ତରରେ ଓ ସାଗର ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଭୂଭାଗ ରହିଛି ତାହା ହେଉଛି ଭାରତ ଓ ଏହାର ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କୁ ଭାରତୀ ବୋଲି କୁହାଯାଇଥାଏ । ବିଷ୍ଣୁପୁରାଣର ପୁରାଣକାର ଯଦି ଏହି ଭୂଭାଗକୁ କେବଳ ଭୌଗଳିକ ୟୁନିଟ ବୋଲି ମନେ କରିଥାନ୍ତେ, ତେବେ କହିଥାନ୍ତେ ହିମାଳୟ ଓ ସମୁଦ୍ର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା କ୍ଷେତ୍ରର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଭାରତୀ ବା ଭାରତୀୟ କୁହାଯାଏ ।

କିନ୍ତୁ ପୁରାଣକାର ଏପରି କହି ନାହାନ୍ତି । ସେମାନେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରର ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କୁ ଭାରତୀ ବା ଭାରତୀୟ କୁହାଯାଇଥାଏ । ଯଦି ଏହି ଭୂଭାଗରେ ରହୁଥିବା ନିବାସୀ ମାନଙ୍କୁ ନିବାସୀ ନ କୁହାଯାଇ ସନ୍ତାନ କୁହାଯାଉଛି ତେବେ ପୁରାଣକାର ଏହି ଭୂମିକୁ ନିର୍ଜୀବ ଭୂମି ବୋଲି ନ କହି ଜୀବନ୍ତ ବୋଲି ମନେ କରନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହି ଭୂମି ଆଉ ନିର୍ଜୀବ ଭୂମି ଭାରତ ନ ହୋଇ ନ ରହି ଭାରତ ମାତାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଏ ।

ଏହି ସାଂସ୍କୃତିକ ଭାରତର ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷର ଇତିହାସ ରହିଛି । ଏହି ଭାରତ ଉପରେ ଆଲେକଜାଣ୍ଡାର, ଶକ, ହୁଣ, କୁଶାଣ ପରି ଅନେକ ବାହ୍ୟ ଆକ୍ରମଣ ହୋଇଛି । ମାତ୍ର ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ମିଶି ଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳି ନାହିଁ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ବାହ୍ୟ ଇସଲାମୀ ଆକ୍ରମଣର ଭାରତର ବୀରପୁତ୍ର ମାନେ ଉପଯୁକ୍ତ ଜବାବ ଦେଇଥିଲେ । ଏହା ପରେ  ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କର ଶାସନ ଆସିଲା । ମୁସଲମାନ ମାନଙ୍କ ନାମରେ ଭାରତ ମାତାର ବିଭାଜନ ପାଇଁ ଦାବି ହେଲା । ପ୍ରଥମେ ଏହି ଦାବିକୁ ସମସ୍ତେ ଅଗ୍ରାହ୍ୟ କଲେ ।

ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ହରିଜନ ପତ୍ରିକାରେ ଏହି ଦାବି ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଲେ – “……ଦୁଇ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ମୁର୍ଖତାପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ….. ଯାହାକୁ ଭଗବାନ ଗୋଟେ କରିଛନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟ ତାକୁ କିପରି ଭାଙ୍ଗି ପାରିବ ?” ପ୍ରଥମେ ଏହାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଅସ୍ବୀକାର କରୁଥିବାବେଳେ ଅଖିଳ ଭାରତୀୟ କଂଗ୍ରେସ କମିଟି ଜୁନ 15 ତାରିଖ ଦିନ ଭାରତ ବିଭାଜନର ଯୋଜନାକୁ ଅନୁମୋଦନ ଦେଇଦେଲେ । ଏହା ଫଳରେ 14 ଓ 15 ଅଗଷ୍ଟ ମଧ୍ୟ ରାତ୍ରୀରେ ଭାରତ ମାତାର ବିଭାଜନ କରି ଦିଆଗଲା ।

ଭାରତ ମାତାର ଶରୀରକୁ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ କରି ଦିଆଗଲା । ସେହି କାଳରାତ୍ରୀରେ ଯାହା ହେଲା ତାହା ଦେଶ ପ୍ରତି ଚରମ ବିଶ୍ୱାସ ଘାତକତା ଥିଲା । ଭାରତକୁ ସ୍ୱାଧୀନ  କରିବାକୁ ପ୍ରାଣ ବଳି ଦେଇଥିବା ସହିଦ ମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ ମାଟିରେ ମିଶି ଯାଇଥିଲା । କେତେ ଯେ ଋଷି ମୁନି, କବି, ଦ୍ରଷ୍ଟା ବୈଦିକ କାଳରୁ ଆଜି ପର୍ଯନ୍ତ ରାଷ୍ଟ୍ରର ମାନସରେ ଦିବ୍ୟ ଭାରତ ମାତାର ସେହି ଅଖଣ୍ଡ ଓ ଅବିଭକ୍ତ ରୂପକୁ ପ୍ରତିସ୍ଥାପିତ କରି ଆସିଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଭାରତ କୌଣସି ମାଟିର ନିର୍ଜୀବ ବସ୍ତୁ ନଥିଲା । ଭାରତ ଥିଲା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ମାତୃଭୂମି, ପୁଣ୍ୟ ଭୂମି, ଦେବ ଭୂମି, କର୍ମ ଭୂମି ଓ ଏହାର ଏକ ଉଦାତ୍ତ ରୂପ, ଏକ ବିରାଟ ଭାରତ ମାତା ।

ବଙ୍କିମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଏହାର ତିନୋଟି ସ୍ୱରୂପ ଥିଲା, ମା ସରସ୍ୱତୀ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଓ ମା ଦୁର୍ଗାଙ୍କର । ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କ କଳ୍ପନାରେ ସେ ଥିଲେ ଦେବୀ ଭୁବନମନମୋହିନୀ । ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସେ 33 କୋଟି ଦେବୀ ଦେବତାଙ୍କ ମା ଥିଲେ । କିନ୍ତୁ 14 ଓ 15 ଅଗଷ୍ଟ 1947 ର ଏହି କାଳ ରାତ୍ରୀରେ ଭାରତମାତାର ବିଭାଜନ ହୋଇଗଲା । ଭାରତ ବର୍ଷର କୋଟି କୋଟି ନିଷ୍ଠାବାନ ଲୋକ ହଠାତ ଧର୍ମାନ୍ଧ ହିନ୍ଦୁ ବିରୋଧୀ ରାଜ୍ୟର ଆଧିପତ୍ୟରେ ଚାଲିଗଲେ । ସିନ୍ଧୁ ନଦୀ ତାର ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପର ହୋଇଗଲା । ଯେଉଁଠାରେ ମୁନି ଋଷି ମାନେ ବସି ବେଦ ରଚନା କରିଥିଲେ, ସେହି ସ୍ଥାନ ତାଙ୍କର ଶତ୍ରୁ ମାନଙ୍କୁ ଦେଇ ଦିଆଗଲା । ବିଭାଜନ ପରେ ଯେଉଁ ନର ସଂହାର ହେଲା ସେଥିରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ଲୋକ ପ୍ରାଣ ହରାଇଲେ । ମନ୍ଦିର, ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ ଆଦି ଅପବିତ୍ର କରି ଦିଆଗଲା । ଆଜି ମଧ୍ୟ ସେହି ଭୂଭାଗରେ ହିନ୍ଦୁ ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଅତ୍ୟାଚାର ଓ ନିର୍ଯାତନା ଜାରି ରହିଛି । ତେଣୁ ଆଜି ପୁଣିଥରେ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବାର ବେଳ ।